Yaklaşık 1,5 saat önce yaşadıklarımı anlatacağım.
Saat gece 05:00 civarında korkunç bir ses beni uyandırdı. Dışarıda bir yerden çığlık sesleri geliyordu. Hayır, yardım isteyen bir insanın çığlığı değildi bu. Korkmuş bir insanınki de değil. Bu çığlık insanî değildi; bu çığlığı şöyle tasvir edeyim: Paranormal Activity'yi izlemiş miydiniz? Oradaki şeytanın çığlığını hatırlıyor musunuz? İzlemediyseniz yine de nasıl bir ses olduğunu aşağı yukarı tahmin edebilirsiniz. Dayanılmaz gazap içindeki bir şeytandan duymayı bekleyeceğiniz sesler serisi dışarıdan bir yerden geliyordu; sadece nefes almak için duraksayan, sürekli, korkunç bir haykırış, ona eşlik eden tepinme sesleri. Ve o ses yaklaşıyordu.
Benim odam ile apartmanın girişi arasında sadece zayıf bir duvar var, apartmanın giriş katında gerçekleşen olayların sesi odamdan rahatlıkla duyulur (zira evimiz giriş katta). Başlangıçta nereden geldiğini anlamadığım haykırış apartmanımın giriş katındaydı şimdi, çığlık atan kişiyi sakinleştirmeye çalışan insanların seslerini de duymaya başlamıştım. Annemle babamın uyandığını ve evin ışıklarını yaktığını gördüm kısa bir süre sonra. Kapıyı açtıklarını duydum, o sakinleştirmeye çalışan seslerin arasına anneminki de karışmıştı. Çok korktum, apartmana bir akıl hastasının girdiğini zannettim.
Yataktan kalkıp kapıya koştuğumda babamın açık kapının önünde durduğunu, apartmanın içinde çığlık atan insanın tepindiğini ve annemin onun etrafında dolaşıp onu sakinleştirmeye çalıştığını gördüm. Korkuyla annemi içeri çağırdım, annem içeri girer girmez babama kapıyı kapatmasını söyledim, çünkü o kişinin bizim evimize girebileceğini düşündüm.
Çığlık atan kişi bizim komşumuz Y Hanım'mış. X Bey biraz önce evinde aniden vefat etmiş. Çaresizlik ve acı içinde sinir krizi geçiriyormuş Y Hanım. Eh, üst katta yaşadıkları için sesleri ilk başta uzaktan bir yerden gelmişti, kadın sonra aşağı inmiş. Sonra ambulans geldi; X'in bedeni, Y ve annesini sakinleştirmeye çalışan kızları, ona yardım eden komşularla beraber hastaneye götürüldü.
3 comments:
sana güleyim mi ağlayayım mı bilemedim...
lisedeyken ben de bir gece yan evden gelen çığlıklarla uyanmıştım -ayrı evler üstelik, arada bahçe filan var. ama sanki diğer odadan geliyor gibiydi, feci acı içinde haykıran birkaç ses. evin babasının ölüm haberini almışlar. kötü olmuştum çok.
Olayın başka bir boyutu da ne kadar bencil bir insan olduğumu fark etmem ("Bencil" burada doğru kelime değil aslında, endişelendiğim şey kendim ve ailemdi. Doğru kelime "özgecil" miydi diye düşündüm, ama o çok farklı bir şeymiş). Çığlık atanın komşumuz olduğunu öğrenene kadar düşündüğüm tek şey o çığlığın bizden uzaklaşması, kapının kapalı kalması gerekliliğiydi.
Post a Comment