Kopuk

Birkaç gündür kendimi kopuk hissediyorum. Dostlarımdan, ailemden, hayattan.

Farklı bir zaman ve mekan düzlemine aitmişim gibi. Tarafımdan izlenilmeyi bekleyen Léon ve Kubrick'in Lolita'sının yeni çekildiği, The Beatles'ın yeni şarkısı A Day In The Life'ın BBC tarafından reddedildiği aynı bir yıla aitmişim gibi. Hayır, bunun sebebi arkadaşlarımın 2000'li yıllara ait şeyler hakkında konuşması değil, şu an sevdiğim şeyler hakkında konuşsalar bile kendimi bir şeylerden kopmuş hissediyorum.

Şu an çalışmam gereken önemli bir finalim ve bitirilmesi gereken bir ödevim var, ama kafamı toparlayamıyorum. Son birkaç haftadır kendimi bulutlarda hissediyorum, sanırım mutluyum, ama son günlerde düşüncelerime o kadar çok dalmaya başladım ki hayallerim ve anılarım dışında her şey bana yabancı gelmeye başladı. İlaçların böyle bir etkisi olabilir mi, iç dünyama öylesine dalmak ki dış dünyanın yabancılaşması? Sarhoşluğa benziyor.