The Point of Science Is'in yapım hikayesi

Bugün, şu ana kadar yayınladığım en başarılı fotomanipülasyonlardan birisini bitirdim. The point of science is...'ın arkasındaki yapım öyküsü ilginç bir blog yazısı oluşturacak (bütün bu yapım hikayesinin ana fikri, yazının en sonunda da okuyabileceğiniz iki cümle, bunu da belirtmeliyim. Bu yazının birincil amacı geyiktir).


The point of science is ... by ~CoolBlue-Gord10 on deviantART




Birkaç gün önce hayal kurarken gözümün önüne bir illüstrasyona ait olacak bir manzara geldi: Loş mavilik içerisindeki bir uzay gemisinin güvertesi, geminin yüksek camlarının arkasından görülen bir gezegen manzarası (güverteyi loş bir şekilde aydınlatan da aslında bu gezegenden yansıyan ışık) ve manzarayı izleyen babayla küçük çocuğunun silüetleri (tam silüet sayılmazlar, çünkü yüzlerinin parladığını görüyoruz). Adam, geminin yönetildiği kısımda değil de, güverte, oturma odası gibi bir yer ve onlar da sadece camdan bakıyorlar. İllüstrasyon, çizim yeteneklerimin olmaması beni kötü hissettirdi, çünkü bu hayalini kurduğum huşûyu ancak Alexiuss'unkiler gibi bir çizim verebilirdi.

Ama bu hayalî manzara bana o kadar güzel görünmüştü ki gerçekleştirmeye çaba göstermemek gibi bir seçeneğim kalmamıştı. Fotomanipülasyon konusunda tecrübeli olduğumu hatırladım, belki istediğim gibi uzay gemisi güvertesi, uzay manzarası, baba-çocuk çifti stok resimlerini kullanabilirdim?

Yan-not Stok fotoğraf kullanma konusunda şöyle bir takıntım var: Eğer bir stoğu orijinalinden daha güzel görünecek hale getiremeyeceksem onu kullanmamamın daha iyi olacağını düşünürüm.

Baba-oğulu ve düşündüğüm ışığı yansıtacak yıldız manzaralı gezegeni bulmak zor olmadı. Ama yanlış kelimelerle mi arattım, bilmiyorum, ama o yüksek pencereli uzay gemisi güvertesini bulamadım. Bu ortamı 3D olarak yaratmaya ve bunun için Valve Hammer Editor ile Source motorunu kullanmaya karar verdim (hayal ettiğim yapıdaki gemiyi yaratacak kadar iyi bildiğim tek 3D editör o olduğu için <_> ).



Uzun bir uğraş sonucu ortaya bu çıktı. Hayal ettiğim manzarada baba-oğul cama yakındı, bunda uzaklaştırmak istedim, çünkü bu karaltının ne olduğu belli olmuyordu. Koni-silindir karışımı bir şekli oluşturan birleşik camları başarıyla yaratmıştım, ama iki ufak sorun vardı: Tasarladığım güverte korkunç görünüyordu.

Asıl sorun ise, vurgulamak istediğim şeyin sadece basit bir ayrıntı olarak görülüyor olmasıydı. Eminim karşı çıkacaksınızdır: "Ayrıntı olarak kalsın, daha iyi, sadece resme dikkatli bakanlar anlasın?" diye, bu doğru. Ama şuna da inanırım: Başarılı bir görsel çalışma, sadece tam boy olarak izlendiğinde değil, thumbnail'ken de insanlara çekici görünebilmelidir. Başarılı bulduğum çalışmaların ortak özelliği, insanlara thumbnail'larını büyütmeyi istetecek bir görsel bütünlüğe sahip olmaları. Dürüst olmak gerekirse, bu yukarıda gördüğünüz resme güzel bir uzay manzarası içermesine rağmen tıklamak istemezdim.

Ve o ana kadar yapmış olduklarımın büyük bir kısmını çöpe atmak pahasına yeni bir manipülasyona başladım. Elimdeki insan stok fotoları yeteri kadar kaliteliydi, önplanda tutmak istediğim şeyi neden izleyiciye yaklaştırmıyorum? Gözümün önüne yeni bir manzara gelmişti, ilkine ihanet etmek zorunda kalıp yenisi üzerine odaklandım. Önceki için yaptığım camı bunun için de kullanabilirdim.

Kendi yarattığım cam tabakasının kusurundan, uzay manzarasının bir kısmının hue'sü (hue'nün Türkçe karşılığı?) farklıydı. Bu bana başka bir fikir verdi: Zaten bir rüyaya ait olabilecek bir manzara yaratıyordum, neden sabit renklerle sınırlı kalayım? Bu renk seçiminde bana Windows Vista'nın ilham verdiğini söylemeliyim (Vista da bir işe yaramış oldu).


Böylece Babalar Günü için hazırlamayı düşündüğüm, ama uygun resimler bulamadığım için oluşturamadığım fotomanipülasyonun yerini tutabilecek bir hediye yaratmış oldum babam için.


Bütün bu yazının ana fikri:

Eğer bitirdiğiniz işten memnun değilseniz ve zaman-kaynak sıkıntınız yoksa onu en baştan yapmaktan kaçınmayın. Farklı bakış açılarına açık olun.