Ağustos 2019

Bu aralar ne yapıyorum, içimi dökmek istiyorum. 2019'da hiç blog yazısı yazmamışım.

Son günlerde kendimi mutlu hissediyorum. 2019 benim için değişim yılı oldu. Yeni bir işe başladım, yeni bir eve taşındık. #HerŞeyÇokGüzelOlacak dediklerinde inanmıyordum, yanılmışım.

ATOM'u bıraktım. 1 yıldan çok daha uzun bir süredir oradaydım ve daha şirketleşemedim, daha fazla duramazdım, yeni gelecek insanlara alan bırakmak gerek. Bu sırada ilgimi çeken bir iş teklifi aldım. Artık Holo Oyun'da oyun programcısı olarak çalışıyorum. Yakında ismi değişecek olan Chess Parallel Esports'un programlamasını yapıyorum. Yine 3 boyutlu bir satranç oyunu, ama birden fazla tahta var, tam bana göre bir iş. ODTÜ Teknokent'ten Hacettepe Teknokent'e taşınmış oldum. Galyum Blok'u özlüyorum, eski bilgisayarımı özlemiyorum, HDD'li bilgisayardan SSD'ye geçince çok şey fark etti.

Maddi olarak oldukça iyi bir durumdayım, düzenli maaş almanın yanısıra Legends of Learning'ten de onlar için yaptığımız çocuk oyunlarının parası geliyor. Halimden memnunum, ihtiyaçlarımı ve Pawn of the Dead'in yapım/reklam masrafını karşılayabiliyorum.

Aslan Game Studio'yu bırakmadım. Mesaim dışındaki zamanlarda (bunlar hep tatil günleri oluyor) Pawn of the Dead'e devam ediyorum. Satışları şu an kötü gidiyor, ama bu benim tutku projem. Sinematikleri yapmam çok zaman alıyor, ama yaptığım çalışmadan da çok keyif alıyorum, Türkiye'de benzeri az bir iş (sinematiklere sahip fantastik kurgulu oyun) yapıyor olmak beni motive ediyor. Yaptığımın maddi karşılığını alamayacağım, fakat dediğim gibi, tutku projesi. Eksik bir oyun çıkarmak istemiyorum.

Clown House 2'ye ne zaman devam edeceğime dair hiçbir fikrim yok. O konuda oyunculardan baskı görüyorum, beklenti karşılayacak kadar para kazanma potansiyeli en yüksek oyunum o olduğu için de ona başlamak için baskı hissediyorum, ama önce Pawn of the Dead'i bitirmem lazım. 

Bilgisayarda bu aralar çok nadiren oyun oynuyorum. Oyunlara karşı tutkumu bu aralar hissetmiyorum. Raftan çıkardığımız Sega Mega Drive var, yeni ekran kartım var, ama elim oyuna gitmiyor. Sadece telefonda birkaç zekâ oyunu oynuyorum, yatmadan önce veya metrodayken falan.

Bloga hiç yazmadım, ama bu yıl Kanal D'de televizyon yarışmasına çıktım, Abbas Güçlü ile Büyük Oyun'a. İlk hafta Drunkard Bird ile haftanın birincisi olduk. Yarışma beni biraz daha ünlü etti, ama hâlen ünlü bir insan değilim. Drunkard Bird'ün indirme sayısı hâlen çok düşük.

Etkileşimli Korku Hikâyeleri'ne devam etmeyi düşünmüyorum. Maddi getirisi çok az, yeteri kadar insan oynamıyor. Oynayan az sayıda insan da yeni bölüm çıkarmam için baskı yapıyor, bu beni biraz strese sokuyor.

Maaşlı yeni işe girmek kendimi daha iyi hissettirdi.

Yakın zamanda yeni Mutlu Oyun Programlama videosu gelemeyecek, çünkü ofisimiz pazar günleri bile dolu. Sanırım eve ikinci monitörü aldıktan sonra devam edebileceğim.